NA KANKER, DE STRIJD GAAT DOOR

Vrouwen helpen te herstellen na de beproeving van kanker is een drijvende kracht in mijn leven geworden.

Hen weer vertrouwen in zichzelf geven, hen helpen om de ziekte het hoofd te bieden, maar ook hun plaats in een samenleving die hen stigmatiseert als “ex-patiënten”.

Ter gelegenheid van “Octobre Rose” (Roze Oktober) wil ik een hulde brengen aan deze strijdsters (500 nieuwe vrouwen per dag in Frankrijk) en het publiek bewust maken door op te roepen tot een manifest zodat deze vrouwen hun rechten na hun ziekte terugkrijgen.

De wetenschappelijke vooruitgang vergroot de overlevingskansen waardoor patiënten hoop op genezing hebben, na de behandelingen echter, tijdens de lange remissieperiode gaat de strijd door om een leven te vinden dat nooit meer hetzelfde zal zijn.

De vrouwen die deze ziekte hebben doorstaan, moeten leren leven met de fysieke maar ook psychologische gevolgen ervan. Wanneer het leven verder gaat, moeten deze vrouwen doorgaan met de dagelijkse strijd om opnieuw hun plaats te vinden. Een strijd die in stilte wordt gevoerd uit respect voor hen die er niet meer zijn… en uit angst niet begrepen te worden door de mensen om je heen die maar wat graag de bladzijde willen omslaan.

Vechten om te slagen in de rouwverwerking over het verlies van de zorgeloosheid, met altijd het zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt.

Vechten om te herontdekken, opnieuw de vrouwelijkheid aanvaarden en leren om je een gewond lichaam weer eigen te maken, getekend door littekens, de hormonale behandelingen, je leven weer opbouwen in een samenleving waar het beeld van het perfecte en gezonde lichaam voorop staat. Een enorme uitdaging.

Vechten om behandelingen te verdragen die recidieven moeten voorkomen.

Vechten om behandelingen te krijgen die bijwerkingen bestrijden.

Vechten voor de rouwverwerking om het verlies van moederschap.

Vechten om opnieuw van jezelf te leren houden en bemind te worden en accepteren om naar jezelf te kijken en dat anderen naar je kijken. Tussen medelijden en vriendelijkheid, het is nodig om met het ongemak om te gaan, de angst die het woord “kanker” teweegbrengt, wat soms tot eenzaamheid leidt. Het is dan nodig om vertrouwen te hebben om de kracht te vinden voor nieuwe ontmoetingen in deze moeilijke omstandigheden.

Vechten tegen de dubbele straf in een onderneming waar er geen plek is voor ziekte. Inderdaad, 1 op de 4 vrouwelijke slachtoffers van kanker verliest haar baan binnen de 2 jaar die op de diagnose volgt. Wanneer je alleen bent, en geen baan hebt, dan creëert dat een nog grotere onzekerheid. De strijd voor sociale re-integratie zal des te zwaarder zijn.

Vechten om je rechten van volwaardige burger te verdedigen en de mogelijkheid om plannen voor de toekomst te maken zonder negatieve effecten. De mogelijkheid om geld van de bank te lenen zonder dat een ziekte in het verleden dit verbiedt, en zonder dat je de hoofdprijs moet betalen wanneer je een aanvullende verzekering wilt.

Het leven van vrouwen die door kanker getroffen zijn, is dus een bittere en misplaatste strijd na alle reeds doorstane beproevingen.

Teken dit manifest om het beeld te veranderen dat we van deze strijdsters hebben, deze strijdsters die ons zoveel te leren hebben en die de echte prijs van het leven kennen.

https://www.mesopinions.com/petition/sante/cancer-feminin-femmes-retrouvent-leurs-droits/50636